روز چهاردهم ماه رمضان

ای یاور آنهایی که یاوری ندارند!

ای یاور آنهایی که یاوری ندارند!

عبدالرحیم سعیدی رادشاعر و پژوهشگر

تو بی‌اندازه بزرگ هستی و من بی‌اندازه کوچک. تو با آن همه بزرگی و سروری، هوای مرا‌ داری و فراموشم نمی‌کنی و من با این همه ناچیزی، بجز در وقت گرفتاری، تو را از یاد می‌برم.

اما چه باید کرد، من انسانم، همانگونه که تو مرا آفریدی؛ با همه اشتباه های بی‌حد و حصر، با همه گناهان بزرگ و کوچک. من جزو فرشتگان و ملائک نیستم که گناه نکنم. گاهی فریب می خورم و کاری را که نباید؛ انجام می‌دهم. ولی همیشه به آغوش محبت و توبه‌پذیر تو بر می‌گردم.
در ایستگاه چهاردهم میهمانی رمضان، ملتمسانه درخواست می‌کنم که دستم را رها نکنی! همین.