یک دقیقه با خدا

روز بیستم ماه رمضان

ای نور بخش آسمان ها و زمین !

گاهی آنقدر گرد و غبار غفلت و غرق شدن در زندگی و روزمرگی روی دلم می نشیند که  برای تشخیص راه درست و غلط به دردسر می افتم و اگر تو دستم را نگیری و مسیر را به من نشان ندهی، راه را از چاه تشخیص نمی دهم. ای خدای بخشنده و مهربان آرزوها و خواسته های زیادی در دل دارم که گرچه خود را لایق آن ها نمی دانم اما خودت بارها فرموده ای که خواسته های تان را از من بخواهید. در این ایستگاه بیستم میهمانی رمضان از تو می خواهم که با رحمت بی شمارت، نیازهای من و همه بندگانت را برآورده کنی. همین.

 

 

 

روز بیست و یکم ماه رمضان شهادت حضرت علی (ع)

اذان سحر را دوست دارم چون عطر نام تو را در جان ها می پراکند.

اما سحری که تو اذان آن را نگفته باشی، از شب های بی ستاره هم سیاه تر است. و شب، بدون تو یعنی تندبادی از دلتنگی و حسرت.

این شب ها که از هر سو فقط تنهایی می بارد، دیگر طنین گام هایت در کوچه های سرگشته کوفه به گوش نمی رسد. دیگر دلی به یاد گل های محروم نمی تپد. کسی انبانی از نان و خرما به دوش نمی گیرد. تنها شاید کودکانی از شدت گرسنگی، بیداری شان را با یاد تو تقسیم کرده باشند.

یا علی(ع)!

حکایت عشق پایانی ندارد، اما اینک روز غریبی فرزندان تو و روز شگفت تنهایی زمین فرا رسیده است.

حالا دیگر ارکان زمین می لرزد و سطرهای نهج البلاغه خونرنگ شده است. همین